تمام خداحافظی‌های جهان
به یک نقطه می‌رسند
به یک افسوس
و تمام شعرهای جهان
به یک دوئل عاشقانه
و شلیک دو لب روی هم
که ماشه را بچکانی
و بعد هم خلاص
شیما سبحانی
اگر دست به قلم هستید و قصد به اشتراک گذاشتن نوشته‌هاتونُ دارید ما میتونیم کمکتون کنیم. فقط کافیه روی اینجا کلیک کنید!
اگر کسی را داری که در این درهم ریختگیِ عاطفه‌ها به شیوه‌ای خاص دوستت دارد، احساس‌ش را جدی بگیر. وقتی بی‌حساب و کتاب چشم‌هایش فقط تو را می‌بینند و قلبش تو را می‌جوید، وفاداری‌ش را قدر بدان.
در روزگار عقل‌های محاسبه‌گر، کم‌ند اینگونه دیوانه‌ها.
اگر کسی را داری که به دور از بازی‌های مکارانه‌ی رابطه برایت عشق و نور می‌آورد، همان است که سال‌ها بعد در روزهای دلگیری و دلتنگی‌‌ت به او محتاج خواهی شد. او همان است که به تو آرامشی از جنس اصالت بشر خواهد داد.
اگر چنین کسی را داری، دستش را بگیر و پله‌های پشت‌بام را با او بالا برو و فریاد بزن:
دوستت دارم
طوری که صورت عبوس شهر از هجوم احساساتِ مردمش سرزنده شود.
طوری که قلب گرفته‌ی شهر پر از آغوش و بوسه شود.
طوری که حال شهر برانگیخته شود.
شیما سبحانی
اگر دست به قلم هستید و قصد به اشتراک گذاشتن نوشته‌هاتونُ دارید ما میتونیم کمکتون کنیم. فقط کافیه روی اینجا کلیک کنید!
