خوب خوب خوب،
خیلی خوشخالم که به این قسمت از وبلاگ اومدین!
اگه دست به قلم هستید و قصد به اشتراک گذاشتن نوشته‌هاتونُ دارید ما میتونیم کمکتون کنیم.
روند این کار خیلی آسونه، نوشته هاتونُ همراه با اسمتون در بخش نظرات برای ما ارسال کنید و ما هم هر ده نوشته‌‌ی ارسالیُ در قالب یک پست در صفحه اصلی به اشتراک می‌زاریم.
منتظرتونیم!
درخت وجودت در میان قلبم ریشه دوانده است
و از جنگل چشمانت برایم بهشت میسازد
تو ماننده شاخه ای از آموخته های زندگیم مرا در مسیری قرار خواهی داد که سر انجامش شروعی بی پایان است
تو مانند گلی که به انتظار بهار شکوفه خواهد داد می‌درخشی
و از زیبایی هایت سر چشمه ای برای شروع بهار خواهی ساخت
من از آتش وجودت خواهم سوخت و در دنیای چشمانت گم میشوم
بی آنکه بخواهم برای رهایی از سوختن تقلا کنم
شاید میدانم که سوختن من از خشم نیست
من قلبم را در میان جنگل چشمانت جا گذاشته ام و خورشیده عشقت مرا جان به سر کرده است و مرا آتش می‌زند
برای رهای از آتش تقلا نمی کنم چون،
سوختن از برای عشق را دوست میدارم
به روزی می‌تراشد سنگِ صحرا را
مناسب با علایق خط بت‌ها را
دو کارش با دو دستانش کند بت ساز
و او با سوز می‌خواند دعاها را
که آدم‌ها خدایی سود ده خواهند
یه عهدی هم تراشد نفسِ پیدا را
که با عقلش و در ذهنش بسازد رب
کند خود را بهشتی، دوزخی ما را
خدایش در تناسب با مزایایش
دهد فتوا، کند باطل رواها را
مهدی فصیحی رامندی
دلم قوی اما قلبم شکسته ،ممنونم از تمامی کسانی که در میانه را تنهاییم گذاشتند و خودم با پای برهنه به مقصد رسیدم من به آدمهای تازه به دوران رسیده تکیه نمیکنم و نخواهم کرد
سخت است با تو بودن
و بی تو زیستن
و سخت تر نداشتن تو
در حین داشتنت است
سخت است
و سخت تر از سخت
زندگی در دنیایی است
که من با تو باشم
و تو با من نباشی
محدثه نبی حسینی
انگار از بچگی رسم روزگار بوده که هرچیزی را دوست داریم یا بچه همسایه صاحبش میشد،یا گمش میکردیم و همش دغدغمون این میشد که پیداش کنیم.. با همه دعوامون میشد از این خونه به اون خونه دنبال عروسکِ بدون دست و پامون یا ماشین بدون فرمون مون.. درسته.. بجاش یکی بهترشو برامون میخریدن ولی هیچ وقت اونی نمیشد که از دستش دادیم...و الان، الان که سال ها فقط قد کشیدیم و درد..اما اینبار عروسک یا ماشین مون را گم نمی کنیم و اصلا برای ما مهم هم نیستند که گم یا بقیه صاحب آن شوند. اینبار دلمان را خودمان به سادگی دست دلبر میدهیم از اسمش پیداست...[دلبر]...♡ تا به خودمان می آییم که دلبر دل را از سینه کنده است و برده و رفته..و ما مانده ایم و تن بی دل... و با حالی آشوب در به در تمام مغازه های شهر را میگردیم و میپرسیم:آقا یک دل جنس خوب برای فروش دارید؟خب خب..اگر اصل نباشد هم مشکلی نیست.. خب..ببینین شاید تو قفستون دل دسته دوم باشد.. خب شما یک نگاهی بندازید شاید شکسته اش هم پیدا شود.. مشکلی ندارد با چسب احساسات تکه هایش را به هم میچسبانیم ولی.... تمام شهر را گشته ایم نه دلی میابیم و نه دلبری...
سخت است گذشتن از خاطرات..
سخت است بی خیال همه بودی..
اما چیزی محال نیست...
دیوار سخت بودن راباید شکست وبه دنیای رسیدن به ارزو ها وارد شد
تماااااااام
