در تمامِ رابطه‌ها میتواند وسوسه‌ای برای تجربه‌ی شخصی دیگر و رابطه‌ای دیگر وجود داشته باشد. در نهایت بودن در رابطه‌های صمیمیِ عمیق زمانی امکان پذیر است که انقدر بزرگسال باشیم تا بتوانیم وسوسه ها را ببینیم ولی آن ها را تبدیل به رفتار نکنیم و انقدر عاقل باشیم که بدانیم همه ناکاملند و روزی دل بدهیم به ادمی ناکامل و به او عشق بورزیم و برای تولید صمیمت تلاش کنیم.
ما هیچگاه در هیچ رابطه‌ای راضی نخواهیم ماند. نارضایتی بخشی از انسان است. رابطه‌های طولانی مدت به تعهد و تولید صمیمیت احتیاج دارند. اگر بعد از شنیدنِ هر وسوسه برگردید و دوباره برای رابطه‌‌تان تلاش کنید متوجه میشوید میتوانید به نوعی دیگر هیجان را تجربه کنید. هیجانِ تلاش برای صمیمی‌تر شدن و دل دادنی دوباره به یک آدم معمولیِ تکراری.
شاید رازِ رابطه‌های صمیمانه‌ی طولانی در همین است.
آگاهی به معمولی بودنِ خودمان و یارمان و دل دادن به آن. آدم های موفق در روابط طولانی سعی میکنند نارضایتی‌هایشان را ببینند، وسوسه‌ها را بشنوند و باز هم برای تولید صمیمیت تلاش کنند.
پونه مقیمی
اگر دست به قلم هستید و قصد به اشتراک گذاشتن نوشته‌هاتونُ دارید ما میتونیم کمکتون کنیم. فقط کافیه روی اینجا کلیک کنید!
